کد مطلب:33624 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:139

قرآن نیز دقیقا همین معنا را تعلیم می دهد. در قرآن از عابد مستجاب الدعوه ای ذكر شده است كه مفسران نام او را «بلعم باعوراء» نوشته اند. خداوند درباره ی او می فرماید:

اتیناه ایاتنا (الاعراف، 175)

ما آیات خود را به او داده بودیم

یعنی وی صاحب كرامت بود و به خداوند تقرب بسیار داشت، اما در مقام ایمنی ننشسته بود. یعنی شیطان همچنان بر او دست داشت به طوری كه آن كرامت و منزلت را از وی سلب كرد. و او از آن مقام چنان فروافتاد كه خداوند درباره اش فرمود:

[صفحه 190]

فمثله كمثل الكلب ان تحمل علیه یلهث او تتركه یلهث

(الاعراف، 176)

مثل او چون مثل آن سگ است كه اگر به او حمله كنی زبان از دهان بیرون آرد و اگر رهایش كنی باز هم زبان از دهان برون آرد.

بنابراین بنده تا هر مرتبه ای هم كه بالا رفته باشد، همچنان بر لبه ی لغزشگاه است. هیچ گاه به هیچ كس مقام ایمنی نداده اند. و این البته مقتضای بندگی است. بنابراین تقرب هست، اما زمام این تقرب به دست خداوند است.

صفحه 190.